تعيين حجم نمونه براي روش رگرسيون چند متغيره و مدليابي معادلات ساختاري

تعيين حجم نمونه براي روش رگرسيون چند متغيره و مدليابي معادلات ساختاري

از آنجا كه روش شناسي مدليابي معادلات ساختاري، تا حدود زيادي با برخي از جنبه هاي رگرسيون چند متغيري شباهت دارد، مي توان از اصول تعيين حجم نمونه  در تحليل رگرسيون چند متغيري  براي تعيين حجم نمونه در مدليابي معادلات ساختاري استفاده نمود( هومن، 1384، 22).

در تحليل رگرسيون چند متغيري نسبت تعداد نمونه ( مشاهدات) به متغيرهاي مستقل نبايد  از 5 كمتر باشد. در غير اينصورت نتايج حاصل از معادله رگرسيون چندان تعميم پذير نخواهد بود(هيرو و همكاران ،1995، 105). نسبت محافظه كارانه تر 10 مشاهده به ازاي هر متغير مستقل را هالينسكي  و فلورت( 1970) و ميلر و كانس(1973) پيشنهاد نموده اند. از ديدگاه جيمز استيونس حتي در نظر گرفتن 15 مشاهده به ازاي هر متغير پيش بين  در تحليل رگرسيون چند گانه  با روش معمولي كمترين مجذورات استاندارد ، يك قاعده سر انگشتي خوب به حساب مي‌آيد ( هومن، 1384، 22). پس به طور كلي در روش شناسي مدليابي معادلات ساختاري تعيين حجم نمونه مي تواند بين 5 تا 15 مشاهده به ازاي هر متغير اندازه گيري شده تعيين شود:

5q  - n - 15q

كه در آن q تعداد  متغيرهاي مشاهده شده يا تعداد گويه ها( سوالات) پرسشنامه  و n حجم نمونه است. پس به طور مثال اگر پرسشنامه اي داراي 45 گويه يا سوال است، حجم نمونه اين تحقيق حداقل 225 مي باشد.

منبع: كتاب مدليابي معادلات ساختاري با استفاده از نرم افزار ليزرل، تاليف ح.ع. هومن، سال 1384، انتشارات سمت.