همه چيز در باره دانشگاههاي مجازي و شرايط تحصيل در آنها(قسمت دوم)

کلاس های درس در دانشگاه مجازي

کلاس های درس در دانشگاه مجازی به سه شکل ممکن است برگزار شود:

کنفرانس ویدئویی دو طرفه: در این روش، استاد و دانشجو همدیگر را می بینند و می توانند با هم صحبت کنند. در این حالت به پهنای باند زیادی برای انتقال صوت و تصویر نیاز است. هر چند با استفاده از فنون فشرده سازی صوت و تصویر، مثل MPEG4، می توان پهنای باند را تا حدود 256 کیلو بایت کاهش داد.

کنفرانس صوتی دو طرفه: برخلاف کنفرانس ویدئویی، استفاده از صوت به همراه تصاویر جانبی برای آموزش از راه دور، بهتر است. چون توجه دانشجو بیش از این که به معلم جلب شود، به محتوای درس جلب می شود. در این سیستم استاد و دانشجویان تصویر را نمی بینند، آن ها فقط اسلایدها را می بینند و صدای همدیگر را می شنوند. در این سیستم به پهنای باند کمی، حدود 32 کیلو بایت بر ثانیه از هر طرف مورد نیاز است.

روش دیداری- شنیداری: در این روش از ترکیب دو روش قبل استفاده می شود. هر وقت استاد اسلاید ندارد، تصویرش نمایش داده می شود و هر وقت مطلبی با اسلاید بیان می شود، فقط اسلاید و صدای او شنیده می شود. صدا و تصویر دانشجویان نیز با نظر استاد نمایش داده می شود. این روش قابلیتهای دو شیوه قبل استفاده شده است، هر چند از پهنای باند به صورت مناسب استفاده نمی شود.

یک سری از روش ها هم هستند که به صورت هم زمان اتفاق نمی افتند و هزینه های کمتری را هم به دانشگاه و هم به دانشگاه تحمیل می کند.

سیستم های آموزش ناهمزمان: در این مدل، دروس آموزشی از قبل تهیه و ذخیره می شوند و دانشجویان می توانند به آن گوش کنند یا آن ها را ببینند.

این حالت هم با روش های مختلفی قابل اجراست:

استفاده از ضبط ویدئویی: این روش، از روش های قدیمی آموزش از راه دور است. در این حالت، کلاس درس استاد با استفاده از نوارهای ویدئویی یا سی دی های صوتی- تصویری ضبط می شود و در اختیار دانشجو قرار می گیرد. هزینه این روش بسیار کم است.

تدریس و تکثیر با استفاده از سی دی های آموزشی: در این روش از برنامه های کامپیوتری برای فهم درس و شبیه سازی محیط آزمایشگاهی استفاده می شود. هزینه این روش هم کم است اما به نسبت ضبط ویدئویی هزینه بیشتری دارد.

استفاده از Web Casting: استفاده از وب در آموزش از راه دور، یکی از ابزارهای موثر آموزشی به شمار می آید که می تواند تمام محیط های متنی، صوتی و ویدئویی را ترکیب کند.

دغدغه های یک دانشجوی مجازی

سرعت پایین اینترنت و قطع و وصل های ناگهانی و زیاد آن یکی از نگرانی ها و دردسر های دانشجوهای مجازی است، سرعت اینترنت را هم شاید بتوان با هزینه بیشتر و استفاده از اینترنت پر سرعت حل کرد ولی مورد دوم همچنان یکی از معضلات است.

یکی از نگرانی های دانشجویان مجازی و آن دسته از کسانی که می خواهند به این جور دانشگاه ها بروند این است که مدرک دانشگاه مجازی چه قدر اعتبار دارد، در این مورد هم با توجه به قانونی که برای تحصیل در دانشگاه های مجازی نوشته شده باید بگوییم که: "مدرک فارغ التحصیلی دانشجویان این دوره مثل دانشجویان دوره های حضوری با قید دوره آموزش الکترونیکی صادر خواهد شد"

و اما بحث مهم و نگران کننده هزینه ها، در هزینه های تحصیلی دوره های آموزش الکترونیکی و دانشگاه های مجازی بر اساس تصویب هیئت امنای دانشگاه مورد نظر می باشد و هر سال هم بر اساس نرخ تورم هم تغییراتی در آن به وجود می آید. این هزینه ها در نگاه اول بسیار زیاد هستند با توجه به این که هیچ خدمات رفاهی هم برای دانشجوها در نظر گرفته نشده و از حضور در کلاس درس و ارتباط مستقیم با استاد هم محروم است. توجیه دانشگاه های مجازی در این مورد، هزینه های زیاد تولید منابع درسی و استفاده از اساتید معتبر و فناوری های روز است!

نگرانی اعتبار مدرک هم وجود ندارد، چون مدرک دانشگاه های مجازی به تأیید وزارت علوم می رسد. با این مدرک هم در دانشگاه های معتبر داخلی و هم در صورت پذیرش در دانشگاه های خارجی می شود ادامه تحصیل داد.

در مورد پذیرش دانشجوهای جدید، تا قبل از این جذب دانشجو به عهده خود دانشگاه ها و با هماهنگی وزارت علوم بود، به این ترتیب که دانشگاه ها خودشان معیارهایی را برای جذب دانشجو تعیین می کردند، اما در دوره های جدید پذیرش دانشجوها زیر نظر سازمان سنجش آموزش کشور است ولی با برگزاری یک آزمون اختصاصی که همزمان با آزمون سراسری نیست.